Menu
(TH) สวัสดีครับทุกคน วันนี้ผมมีเรื่องขอบคุณพระยาห์เวห์ ก่อนเลยครับ เพราะผมอยากตื่นเช้ามึดให้ได้เพราะรู้สึกว่าอยากใช้เวลาให้คุ้มค่ากว่านี้อีก เลยตั้งใจจะเอาชนะตัวเองในเรื่องนี้ให้ได้ ประจวบเหมาะมีคุณป้าท่านนึงมาถามพวกเราว่า มีอะไรให้เขา อธิษฐาน เผื่อมั้ย เขาจะอธิษฐานให้ ผมก็ไม่รอรีเลยครับ รีบบอกหัวข้อต่างๆ เขาไปและแน่นอนการอยากตื่นเช้าของผมก็อยู่ในลิสนั้นด้วย คุณป้าบอกว่าแกก็ตื่นตีสี่เหมือนกันเพื่ออธิษฐาน ผมก็บอกแกว่า ผมเคยทำได้แต่ตอนนี้หายไปแล้ว แกมองหน้าผมแล้วชี้มาที่ผม พร้อมกรีดกรายนิ้วชี้มาทางผมด้วยความสุภาพและพูดว่า “นั้นเพราะคุณ เพิกเฉยต่อพระองค์ ใช่มั้ยหละ มันถึงหายไป แต่ไม่เป็นไรฉันจะอธิษฐานเผื่อคุณเอง” ผมนี้สะเทือนไปถึง ม้าม เลยครับ แต่เพราะคำพูดนี้ เมื่อผมรู้สึกตัว ตอนตี 4 จริงๆ ผมรู้สึกตัวเวลานี้ทุกคืนครับ แต่หาเหตุผลให้ตัวเองไม่ได้ว่าจะตื่นมาทำไม รู้ว่าต้อง อธิษฐาน แต่ก็นอนอธิษฐานไม่นานก็หลับต่อ แต่วันนี้คำพูดนี้มันก้องในหัวและทำให้ผม ลุกขึ้นมานั่งและเริ่มต้น อธิษฐาน เพื่อเป็นการแสดงว่า ผมจะไม่เผิกเฉยต่อการปลุกของยาห์เวห์อีก และมันสำเร็จครับ ผมเริ่ม อธิษฐาน เผื่อทุกเรื่องทุกคนที่ผมนึกออก จนกินเวลาไปประมาณ 45 นาที ว้าวววว มันช่างยอดเยี่ยมอะไรเช่นนี้ ผมเอาชนะตัวเองได้ในเช้านี้ และทราบมั้ยครับ จุดประสงค์ที่โรงเรียน Hayahad มีขึ้นก็เพื่อเรานะเกิดผล และหนทางสู่การเกิดผล อย่างแรกๆเลยคือการบังคับตนเองได้ ผมทำสำเร็จ ครับ พรุ่งนี้ก็สามารถรับประกาศณียบัตรได้อย่าง ภาคภูมิใจแหละ 555 แต่ยังไงก็ยังขอคำอธิษฐานจากพี่น้องต่อไปน่ะครับ
เอาหละวันนี้ผมเลือกที่จะแบ่งปันเรื่องราวดีๆด้วยคำพยานแล้วกันนะครับ แต่จะขอเริ่มด้วยพระคำก่อน
“จงฝึกเด็กในทางที่เขาควรจะเดินไป และเมื่อเขาเติบใหญ่ เขาจะไม่พรากจากทางนั้น”
สุภาษิต 22:6 THSV11
“ไม้เรียวและคำตักเตือนให้ปัญญา แต่เด็กที่ถูกปล่อยปละละเลยจะนำความอับอายมาสู่มารดา”
สุภาษิต 29:15 THSV11
“จงตีสอนบุตรของเจ้า และเขาจะให้เจ้าสบายใจ เขาจะให้ความปีติยินดีแก่เจ้า”
สุภาษิต 29:17 THSV11
“ความโง่ติดอยู่ในใจเด็ก แต่ไม้เรียวที่ตีสอนจะไล่ให้ห่างจากเขา”
สุภาษิต 22:15 THSV11
“จงเปิดใจรับคำสั่งสอน และจงเงี่ยหูฟังถ้อยคำแห่งความรู้ อย่าละเลยการตีสอนเด็ก เพราะถ้าเจ้าตีเขาด้วยไม้เรียว เขาจะไม่ตาย ถ้าเจ้าตีเขาด้วยไม้เรียว เจ้าจะช่วยชีวิตเขาให้พ้นจากแดนคนตาย”
สุภาษิต 23:12-14 THSV11
จัดไปชุดใหญ่ไฟกระพริบนะครับ ว่าด้วยเรื่องการอบรมสั่งสอน ลงโทษ ลูกๆ ของเราทุกคน นี่ก็เป็นหนึ่งในหัวข้อที่ผมฝากคุณป้า อธิษฐานเช่นกัน คือ “ขออย่าให้ผมรับใช้จนไม่ดูแลครอบครัวของตัวเอง ให้ผมมีเวลาให้ภรรยาและลูกด้วยครับ“ เรื่องนี้สำคัญมากๆ อย่างที่เราได้อ่านข้อพระคำไปข้างต้นจะเห็นว่า เราจำเป็นต้อง อบรม เลี้ยงดูลูกๆของเราด้วยตัวเอง และอย่างใกล้ชิด และ ถูกต้อง การตี การสอน เป็นสิ่งจำเป็น แต่ไม่ได้หมายถึง ให้ลงไม้ลงมือ ด้วยความโกรธเกรี้ยว นะครับ แต่หมายถึง การมีบทลงโทษต่างๆให้เขา เพื่อเรียนรู้การรับผิดชอบต่อการกระทำของตัวเองในระดับต่างๆกันไป จากโทษเบาจนไปถึงโทษหนัก คือ ไม้เรียว อันนี้ไว้กลับไปจะจัดสัมนาเล็กๆให้คุณพ่อคุณแม่ที่สนใจ มาร่วมเรียนรู้ไปพร้อมกัน ใครสนใจ ทักมาส่วนตัวได้เลยครับจะได้ทราบว่ามีแนวร่วมมากน้อยเพียงใดครับ
เอาหล่ะ มาถึงคำพยานของผมดีกว่า เมื่อวานเรามีโอกาสได้ไปทานข้าวที่บ้านของคุณ ไคล์ เจ้าของสถานที่ที่เรามาพักมาเรียนที่นี้ บรรยากาศและประวัติศาสตร์มากมายเกิดขึ้นที่บ้านที่คุณไคล์พาเราไปครับ มีการประชุมใหญ่ๆของผู้นำในอดีตของจอร์แดนที่บ้านหลังนั้น ว้าวยอดเยี่ยมมากๆ เรากลับมาถึงที่พักด้วยความสุขมากๆ แต่ก่อนขึ้นห้อง เอลเดอร์ ดอน เรียกผมและภรรยาไป และแจ้งถึงความเป็นห่วง เรื่องการดูแลนาวา เพราะ โมริยาห์สังเกตุเห็น
ตุ๊กตาของนาวาที่มีบางอย่างผิดปกติ เช่น ซุปเปอรฺ ฮีโร่ บาร์บี้ หรือ บางตัว มีเวทมนตร์ ด้วยอะไรเทือกนี้ เอลเดอร์ ดอน จึงแนะนำให้ผม ปกป้อง นาวา จากสิ่งเหล่านี้ เพราะนาวามีจินตาการที่ ดีมากๆ นาวาสร้างของเล่นเองได้ ถ้าเราไม่ป้องกันตอนนี้ จินตนาการการเสียหายและลามไปถึงความเชื่อที่เสียหายด้วย ผมเองก็เห็นด้วยมากๆ และพอจะนึกออกว่า นาวา รู้จัก พวกนี้ได้จากอะไร พอเราล่ะจาก เอลเดอร์ ดอน เราก็มาประชุมกันในบ้าน และพยายามอธิบายนาวาถึง สิ่งที่เกิดขึ้นครับ และแน่นอน นาวา ก็ไม่ค่อยร่วมมือเท่าไร แม้เขาเข้าใจ แต่เมื่อผมขอให้เขาเลิกเล่นพวกนี้ได้มั้ย เขาก็มีท่าที ปฏิเสธ ผมเองก็เริ่มมีความเครียดเกิดขึ้น และรู้ตัวเองว่าถ้าเครียด จะก่อความเสียหายได้เพียงใด ถึงเลือกยุติการสนทนาและของีบหลับไปก่อน คุณแม่เบิร์ดก็เห็นจังหว่ะนี้เลย ชิงพานาวาไปอาบน้ำเพื่อคลี่คลายสถานการณ์ ครับ ยอดเยี่ยมมาก
ผมงีบไปสักพักก็รู้สึกตัวแต่ก็ยังเครียดอยู่เล็กๆจึง อธิษฐานกับยาห์เวห์ ขอช่วยให้ผมเอาชนะสถานการณ์นี้ไปได้ ด้วยวิธีของพระองค์ และสิ่งที่เข้ามาให้หัวผมคือ “ผมจะไม่โทษใคร นี้ไม่ใช่เวลาจะมานั่งหาคนผิด” ผมท่องมันไว้ในใจ ย่ำไปเรื่อยๆ และคิดว่าเราจะมีวิธีคุยกับลูกยังไงให้เขาเข้าใจและยอมเลิก ในขณะเดียวกัน ก็มีความรู้สึกสงสารตัวเองเข้ามา ว่า “ไม่มีใครช่วยผมเลย ผมต้องดูแลตัวเองทุกทีเลย ” และทันใดนั้นพระวิญญาณก็แจ้งกับผมให้รู้ตัวทันนี้ว่า “ผมกำลังเล่นบทเหยื่ออีกแล้ว” และตามด้วยพระองค์ โชว์ภาพให้ผมเห็นว่า ”ผมมีความรักและอดทนมากพอที่จะมองข้ามความไม่น่ารักของ คนอื่นๆที่ผมช่วยได้สำเร็จที่ผ่านมาได้ นี้ลูกและครอบครัวผมเองทำไมผมจะทำไม่ได้ “สองสามความคิดนี้ หมุนวนๆ ในหัวของผมครับ และความคิดสุดท้าย ที่เข้ามาในหัวผมก็คือ ที่ผมเครียดอยู่นี้ คือ เนื้อหนังที่รู้สึกโดยอัตโนมัติ มันไม่ใช่เรื่องจริง มันแค่เป็น ระบบประสาทที่ทำงานจากความทรงจำในอดีตเท่านั้น มันคือสิ่งที่ เอลเดอร์ ดอน พยายามสอนให้เรา เอาชนะและทำลายระบบของมัน เพื่อเราจะเป็นผู้มีชัยชนะนั่นเอง ตลอด 1 เดือนที่ผ่านมา พอผมได้สติเท่านั้นแหละครับทุกคน ผมลุกขึ้นไป และนั่งใกล้ๆนาวา แล้วขอให้เขาเอาตัวการ์ตูนทั้งหมดมาให้ผมดู ทีแรกเขาก็ปฏิเสธ และผมก็ขอร้องเขาด้วยน้ำเสียง ปกติ แต่เขาก็ยังงอแงและ ปฏิเสธ จนผม อธิบาย เขาว่า ผมพูดกับเขาดีๆ แล้วน่ะ อย่าให้ ป๊า ต้องดุ เลย เขาก็ยังงอแง ตามประสาเด็ก จนผม เพิ่มความเข้มของเสียง ขึ้น เขาก็วิ่งไปหยิบมาให้ (55555 สุดท้ายก็แพ้ทาง ดุ )
ผมเริ่มบอกให้เขาแยกว่าอันไหน ดี อันไหนไม่ดี ซึ่งมีเยอะมาก ประมาณ 100 ตัวเห็นจะได้ เขาวาดและตัดมันขึ้นมาเองด้วยตัวเขา เขารู้จักมันทุกตัว นาวา เริ่มลดความเครียดลงและกลายเป็นความสนุกที่ได้ เล่าว่า ตัวการ์ตูนที่เขาสร้างชื่ออะไรบ้าง ทำอะไรได้บ้าง ผมเองก็ เตรียมถุงไว้สองใบให้เขา เพื่อแยก เราสามคนพ่อแม่ลูกก็ช่วยกันอย่างสนุกสนานมากขึ้น และนาวายอมทิ้งตัวการ์ตูนที่เขารู้ดีว่ามันไม่เหมาะกับความเชื่อของเรา ผมไม่ต้องบอกเขาเลย เขารู้อยู่แล้ว ช่างเป็นภาพที่ผมเซอร์ไพร๊มากๆ และมันดีมากๆ เราตัดสินใจว่า จะนำไปทิ้งในกล่อง Pillar of salt เพราะวันนี้เอลเดอร์ ดอน จะนำมันไปเผาพร้อมกันครับ ขอบคุณยาห์เวห์ ที่ปกป้องครอบครัวผมไว้ได้สำเร็จครับ
ชาโลมครับ
เอลเดอร์ โป้ง
(EN) Hello everyone, today I have something to thank Yahweh for first of all because I want to wake up early in the morning because I feel like I want to use my time more valuable. So I intend to overcome myself in this matter. It just so happens that an old lady came to ask us if there is anything for her to pray for. She will pray for me. I didn’t hesitate at all. I immediately told her the various topics and of course, my desire to wake up early was on the list. The old lady said that she also woke up at 4 am to pray. I told her that I used to be able to do it but now it’s gone. She looked at me and pointed at me. She pointed her index finger at me politely and said, “That’s because you ignored Him, right? That’s why it’s gone. But never mind, I’ll pray for you.” I was shock. But because of these words, when I woke up at 4 am, I actually wake up at this time every night. But I couldn’t find a reason for myself to wake up. I knew I had to pray, but I’ve just lay down and pray, not so long I fell back asleep. But today, these words echoed in my head and made me sit up and start praying to show that I will not ignore the wake-up call of Yahweh again. And it worked. I started praying for everything and everyone I could think of. It took about 45 minutes. Wow, that was amazing. I conquered myself this morning. And you know what? The purpose of Hayahad School is for us to be fruitful. And the way to be fruitful, the first thing is to control yourself. I succeeded. Tomorrow I can receive my diploma with my proud. LOL But I still ask for prayers from my brothers and sisters.
Okay, today I choose to share a good story with a testimony. But let me start with the scripture.
“Train up a child on the opening of his way, even when he is old, he will not turn aside from it.”
Proverbs 22:6
“The rod and reproof give wisdom, but a boy let loose causes shame to his mother.”
Proverbs 29:15
“Discipline your son, and you will get rest, and it will give delight to your soul.”
Proverbs 29:17
“Foolishness is bound up in the heart of a child, the rod of correction shall drive it far from him.”
Proverbs 22:15
“12 Bring your heart in for instruction, and your ears to the words of knowledge. 13 Do not withhold correction from a child, for if you strike him with the rod, he will not die. 14 You shall strike him with the rod, and you shall deliver his soul from Sheol.”
Proverbs 23:12-14
Here is a big flashing set on the subject of discipline and punishment for all of our children. This is also one of the topics I would like to ask you to pray for, “Let me not be so serving that I neglect to take care of my own family. Let me have time for my wife and children.” This is very important. As we have read the Scriptures above, we will see that we need to discipline and raise our children ourselves, closely and correctly. Disciplining and teaching are necessary, but it does not mean beating them with anger. It means giving them various punishments. To learn how to take responsibility for your actions at different levels, from light to severe punishmen. When I get back, I will organize a small seminar for interested parents to come and learn together. If anyone is interested, please contact me privately so that I can see how many supporters there are.
Okay, let’s get to my testimony. Yesterday, we had the opportunity to have dinner at the home of Mr. Kyle, the owner of the place where we stayed and studied. A lot of atmosphere and history took place at the home that Mr. Kyle took us to. There was a large meeting of Jordan’s former leaders at that home. Wow, it was great. We returned to the accommodation very happily. But before going up to the room, Elder Don called me and my wife and informed us of his concern about taking care of Navah because Moriah noticed that Navah’s dolls had something wrong, such as Super Hero, Barbie, or some of them had magic or something like that. Elder Don advised me to protect Navah from these things because Navah has a very good imagination. Navah can create her own toys.
If we don’t protect her now, her imagination will be damaged and it will spread to damaged beliefs. I agree very much. And I could just imagine how Navah knew about these guys. After we left Elder Don, we had a meeting in our family and tried to explain to Navah what had happened. And of course, Navah didn’t really cooperate, even though she understood. But when I asked her if she could stop playing these things, she refused. I myself was starting to get stressed, and I knew how much damage I could do if I got stressed, so I decided to end the conversation and take a nap. Mom Bird saw this opportunity and took Navah to take a shower to resolve the situation. It was excellent.
I took a nap for a while and came to my senses, but I was still a little stressed, so I prayed to Yahweh, asking him to help me overcome this situation in His way. And what came to my mind was, “I will not blame anyone. This is not the time to find fault.” I recited it in my mind, kept stomping on it, and thought about how we would talk to our daughter so that she would understand and give up. At the same time, I felt sorry for myself, saying, “No one helps me. I have to take care of myself every time.” And suddenly, the Holy Spirit informed me that, “I am playing the victim again.” And then He showed me a picture that, “I have enough love and patience to overlook the unloveliness of others that I have successfully helped in the past. Why can’t I do this to my daughter and my family?” These two or three thoughts went around in my head. And the last thought that came to my mind was that what I was stressed about was the flesh that felt it automatically. It wasn’t real. It was just a nervous system that worked from past memories. It was what Elder Don was trying to teach us to overcome and destroy its system so that we would be the victors. For the past month, when I came to my senses, everyone, I got up and sat near Navah. Then I asked her to show me all the drawing she made. At first she refused and I begged her in a normal tone, but she still whined and refused. Until I explained to her that I had already spoken to her nicely, not to make Dad scold her. She still whined like a child. Until I increased the intensity of my voice, she ran to get it for me (Haha In the end, she couldn’t resist scolding.)
I started telling her to separate which ones were good and which ones were bad. There were a lot, about 100 characters. She drew and cut them herself. She knew every one of them. Navah started to reduce her stress and it became fun for her to tell what the cartoon characters she created and what they could do. I also prepared two bags for her to separate them. The three of us, father, mother and duaghter, helped each other have more fun. Navah agreed to throw away the cartoons characters that she knew were not suitable for our beliefs. I didn’t have to tell her. She already knew. It was a very surprising sight for me and it was very good. We decided to throw them away in the Pillar of salt box because today Elder Don will burn them together. Thank you Yahweh for successfully protecting my family.
Shalom
Elder Pong
Congregation of YHWH, Thailand ชุมชนของพระยาห์เวห์ แห่งประเทศไทย
