Menu
(TH) สวัสดีครับ วันนี้เราอยู่ที่อัมมานกันครับ และเราได้พักที่โรงแรมที่ดีมากๆ โรงแรมนึงในอัมมานครับ
เราเก็บสัมภาระแล้วก็พักผ่อนกันเพื่อรอเวลาทานมื้อเที่ยงด้วยกันครับ ปกติ พวกเราจะทานมื้อเที่ยงด้วยการใครมีอาหารอะไรก็เอามารวมกันแล้วทานร่วมกันครับ มีความสุขมากๆ บางคนไม่มีเงินทานข้าวก็สามารถมีอาหารทานได้อย่างอิ่มหนำสำราญครับ เรียกว่า สมกับการเป็นพี่เป็นน้องในครอบครัวยาห์เวห์จริงๆครับ
และหลังจากที่เราทานมื้อเที่ยงเสร็จผมเองขออนุญาตเอลเดอร์ ดอน เพื่อพาครอบครัวไปหาซื้อของทานเล่นและเครื่องดื่มเล็กๆน้อยๆก่อนเข้าสะบาโตซึ่งดูจากแผนที่แล้วเดินไม่ไกลครับแค่ 12 นาที ทีแรกแกอนุญาตให้ผมไปได้ไม่ติดอะไรแต่สุดท้ายคุยไปคุยมาก็เลยพากันออกมาหมดทั้งคณะเลยครับ เอลเดอร์ ดอน บอกว่าอยากเดินไปดูเพราะแกพักที่นี้มาก็หลายปีไม่เคยเดินไปดูเลย พวกเราเลยพากันเดินมาครับ ไม่ไกลจากโรงแรมก็ถึงร้านครับ
แต่ปรากฏว่าร้านปิด ผมเองก็รู้สึกผิดเลยครับที่พาทุกคนมาเดินฟรีเลย รีบเข้าไปขอโทษแต่ทุกคนบอกผมด้วยรอยยิ้มว่า ไม่เป็นไร เราอยากเดินมาด้วยกันอยู่แล้ว เอลเดอร์ ดอน พูดให้ทุกคนเข้าใจว่าเป็นปกติที่ร้านอาจจะปิดในวันศุกร์ หรือไม่ เขาก็แค่พักทานข้าวเที่ยงกัน ผมเองรู้สึกเสียดายที่ช่วงเวลาดีๆแบบนี้ที่เราได้เดินออกมาด้วยกันกลับไม่บรรลุเป้าหมาย เรารออยู่สักพัก เอลเดอร์ ดอน ก็ชวนเดินกลับครับ แต่แกพาเดินต่อไปอีกทาง คล้ายๆจะวนเป็นวงกลมเพื่อกลับไปที่โรงแรม ทุกคนก็เดินมากับแกครับ เดินคุยกันไป ชมเมืองกันไป แม้มันจะดูคล้ายๆกันหมด แดด แรงไปสักหน่อย แต่ทุกคนก็มีความสุขที่ได้ร่วมทางกันไปครับ จนผมเริ่มสังเกตุว่ามันชักจะไกลมากแล้วจนกังวลว่าเราจะเหนื่อยเกินไปมั้ย แต่ไม่นานเอลเดอร์ ดอน ก็ตัดสินใจเดินกลับครับ ทุกคนก็เดินตามกันกลับมา
เรียกได้ว่า เดินฆ่าเวลาเล่นๆ ซึ่งถ้าไม่รักกันจริงนี่ผมว่า บ่นกันอุบเลยน่ะครับแต่ผมไม่สัมผัสเลยว่าจะมีสักคนที่ไม่โอเค จนเราเดินกลับมาผ่านร้านที่เราตั้งใจจะมาปรากฏว่า ร้านเปิดครับ พวกเราดีใจกันมากๆ แต่แน่นอนครับ
นี่เป็นอีกครั้งที่ทำให้ผมเห็นว่า การที่เราเดินตามผู้นำ ผิดด้วยกัน ถูกด้วยกัน มันเท่ากับถูกทั้งหมด จริงๆ ครับ
สูตรสำเร็จของการเล่นดนตรีในวงระดับมืออาชีพ สูตรโกง คืออะไรรู้มั้ยครับ “ผิดเหมือนกันเท่ากับถูกครับ”
คำพูดที่ประทับอยู่ในใจผมเสมอคือ “เราไม่จำเป็นต้องได้ผลเลิศ แต่เราต้องไม่แตกแยกกัน” นี่คือหนึ่งในคำสอนของ เอลเดอร์ ดอน ครับ และผมชอบมากๆ มันสอนให้ผมลดตัวเองลง เพื่อให้ยาห์เวห์ ได้ขับเคลื่อนชุมชนของพระองค์อย่างแท้จริง
เพราะการตัดสินใจของเอลเดอร์ ดอน ที่พาเราเดินเที่ยวแบบไร้จุดหมาย ทำให้เรามาถูกเวลาที่ร้านกลับมาเปิดอีกครั้ง นี่คือผลลัพธ์ของการไว้ใจ ต่อกันและกันจริงๆ ครับ ซึ่งสิ่งนี้สำคัญมากๆ ผมไม่ได้หมายความว่าให้เราทำผิดต่อยาห์เวห์นะครับไม่ได้ให้ไปทำบาป แต่หมายถึง แม้เราจะผิดพลาดไปบ้างเช่น ตัดสินผิดพลาด หรือ เลือกวิธีที่อาจจะดูช้า หรือ ล้มเหลว แต่เราไม่แตกคอกันทะเลาะกันเองเพียงเพราะเราอยากได้ผลเลิศ นั่นคือความสวยงามของพระกายครับ และเป็นชัยชนะที่แท้จริง
เราพากันเลือกขนมเครื่องดื่มที่เราชอบกันอย่างมีความสุขครับ และเมื่อถึงเวลาที่ผมต้องจ่ายเงิน เดาสิครับเกิดอะไรขึ้น พี่น้องเราท่านเดิม จำได้มั้ยครับ ที่เคยออกค่าขนมให้ผมในวันแรก นมกล่องที่ผมดื่มทั้งน้ำตาใน EP แรก เขากลับมาอีกครั้งครับ และเดินมาหยิบตระกร้าของผมไปและจ่ายเงินให้ แม้ผมขอร้องเขาว่า พอแล้วว พอแล้ววว แต่เขาก็ไม่ยอม เขายกมือไหว้ผมแบบธรรมเนียมไทย นัยว่าขอเถอะให้ฉันได้เกิดผลบ้าง จนเขาเหลือกตามองให้ผมดูบนฟ้า และผมก็เข้าใจได้ทันทีว่า เขาหมายถึง นี่คือการดูแลจากพระยาห์เวห์ ไม่ใช่มนุษย์คนใด ผมก็ต้องยอมตามเคย แต่ครั้งนี้ผมเริ่มเข้มแข็งขึ้นไม่ร้องไห้แล้ว แต่ผมเลือกให้ต่อกับพี่น้องอีกคนหนึ่งที่ผมคิดว่าเขาควรจะได้มากกว่าผม โดยผมก็เลยออกเงินให้เขาคนนั้นไปแทน เราต่างแฮปปี้ ทั้งคนให้และคนรับ win win จริงๆครับ
สำหรับ บทเรียนในการเดินเท้าออกมาด้วยกันในครั้งนี้สอนผมอีกเรื่องคือ นอกจากเราจะสามารถไว้ใจผู้นำที่ยาห์เวห์ เลือกให้เราได้อย่างสบายใจได้แล้ว เรายังสามารถไว้ใจ ว่าที่สามีของเราให้การดูแลของพระองค์ ได้ด้วย สามีของเราคือ ยาห์ชัวพระเมสิยาห์ นั่นเองครับ ในคลาสการประกาศ เอลเดอร์ ดอน สอนว่า ให้เราวางใจในการดูแลของพระองค์เมื่อเราออกไปรับใช้ จะไม่มีทางที่เราจะอดหรือขาดสิ่งดีใดๆ และเมื่อใดที่เราออกไปทำงานของพระองค์แล้วเรากระวนกระวายใจ นั้นเท่ากับ “เราไม่ไว้ใจในการดูแลของสามีเราเลย” คำนี้สะเทือนใจผมมากครับ เพราะผมเองเป็นสามีคนนึงหากภรรยาผมไม่ไว้ใจการดูแลของผม ผมคงเสียใจมากๆ ใช่แล้วครับ เวลาเรากังวลมากไป และคิดจะจัดการอะไรด้วยตัวเองโดยไม่รอคอยนั่นเทียบเท่ากับเราไม่ไว้ใจในการดูแลของพระองค์ ผู้ทรงเลี้ยงดูเรา นั่นเอง
วันนี้ผมเลยขอฝากพระคำข้อนี้ไว้ ซึ่งเป็นข้อที่ผมนำมาแต่งเพลงที่ชื่อว่า “เธออาจจะลืมไป ” ซึ่งตอนนี้ติดชาร์ตอันดับหนึ่ง ของชุมชนพระยาห์เวห์ ทั่วโลกไปแล้ว เป็นความสุขเกินจะบรรยายจริงๆ ครับ ผมจะเปะลิงค์ในเวอร์ชั่นภาษาไทยไว้ด้านล่างนะครับ
“เพราะเหตุนี้ เราบอกท่านทั้งหลายว่า อย่ากระวนกระวายถึงชีวิตของตนว่าจะเอาอะไรกิน หรือจะเอาอะไรดื่ม และอย่ากระวนกระวายถึงร่างกายของตนว่าจะเอาอะไรนุ่งห่ม ชีวิตสำคัญยิ่งกว่าอาหารไม่ใช่หรือ? และร่างกายสำคัญยิ่งกว่าเครื่องนุ่งห่มไม่ใช่หรือ? จงดูนกทั้งหลายบนฟ้า พวกมันไม่ได้หว่าน ไม่ได้เกี่ยว ไม่ได้รวบรวมไว้ในยุ้งฉาง แต่พระบิดาของพวกท่าน ผู้สถิตในสวรรค์ทรงเลี้ยงพวกมันไว้ ท่านไม่ประเสริฐกว่าพวกมันหรือ? มีใครในพวกท่านที่โดยความกระวนกระวาย สามารถต่ออายุของตนให้ยืนนานขึ้นอีกนิดหนึ่งได้ ท่านกระวนกระวายถึงเครื่องนุ่งห่มทำไม? จงพิจารณาดูว่าดอกไม้ในทุ่งนานั้นเติบโตขึ้นอย่างไร มันไม่ทำงาน มันไม่ปั่นด้าย แต่เราบอกพวกท่านว่า แม้แต่กษัตริย์ซาโลมอนเมื่อทรงบริบูรณ์ด้วยศักดิ์ศรี ก็ไม่ได้แต่งพระองค์งามเท่าดอกไม้เหล่านี้สักดอกหนึ่ง และถ้าพระเจ้าทรงตกแต่งหญ้าที่ทุ่งนาอย่างนั้น ซึ่งเป็นอยู่วันนี้และรุ่งขึ้นต้องทิ้งในเตาไฟ โอ พวกมีความเชื่อน้อย พระองค์จะไม่ทรงตกแต่งท่านมากยิ่งกว่านั้นหรือ? เหตุฉะนั้นอย่ากระวนกระวายและกล่าวว่าจะเอาอะไรกิน? หรือจะเอาอะไรดื่ม? หรือจะเอาอะไรนุ่งห่ม? เพราะว่าบรรดาคนต่างชาติแสวงหาสิ่งทั้งปวงนี้ แต่ว่าพระบิดาของพวกท่านผู้สถิตในสวรรค์ทรงทราบแล้วว่าท่านต้องการสิ่งทั้งปวงนี้ แต่พวกท่านจงแสวงหาแผ่นดินของพระเจ้า และความชอบธรรมของพระองค์ก่อน แล้วพระองค์จะทรงเพิ่มเติมสิ่งทั้งปวงนี้ให้ “เพราะฉะนั้น อย่ากระวนกระวายถึงวันพรุ่งนี้ เพราะว่าพรุ่งนี้ก็มีเรื่องกระวนกระวายของมันเอง แต่ละวันก็มีทุกข์พออยู่แล้ว”
มัทธิว 6:25-34 THSV11
ขอให้ทุกท่านละความกระวนกระวายได้ในทุกๆ วันนะครับ
ชาบัท ชาโลม
เอลเดอร์ โป้ง
(EN) Hello, today we are in Amman and we are staying at a very good hotel in Amman.
We packed our luggage and rested while waiting for lunch time. Normally, we would have lunch by gathering whatever food we had and eating together. It was very happy. Some people who did not have money to eat were able to have a full meal. It is truly worthy of being brothers and sisters in the Yahweh family.
After we had lunch, I asked Elder Don for permission to take my family to buy some snacks and drinks before the Sabbath, which, judging from the map, was not far, only 12 minutes. At first, he allowed me to go without any problems, but in the end, after talking more, the whole group came out. Elder Don said that he wanted to walk to see because he had been staying here for many years and had never walked to see it before. So we walked together. It was not far from the hotel.
But it turned out that the shop was closed. I felt guilty for bringing everyone to walk for nothing. I rushed to apologize, but everyone told me with a smile that it was okay, we wanted to walk together anyway. Elder Don explained to everyone that it was normal for the shop in Jordan to be closed on Fridays, or they were just having lunch. I felt sorry that this good time we had walking together did not achieve our goal. We waited for a while, and Elder Don invited us to walk back, but he took us another way, like going in a circle to the hotel. Everyone walked with him, talking and admiring the city. Even though it looked similar, the sun was a bit strong, but everyone seemed happy to walking together. Until I started to notice that it was getting far, and I was worried that we would be too tired. But not long after, Elder Don decided to walk back. Everyone followed each other back.
You could say that we were just killing time. If we didn’t really love each other, I think we would have complained a lot, but I didn’t feel that anyone was not okay with it. Until we walked back and passed the shop we intended to go to, it was open. We were very happy, but of course.
This was another time that made me see that if we follow the leader, making mistakes together, win together, it’s equal to being right altogether.
Do you know what the winning formula for playing music in a professional band is? “Equally wrong is equal to right.”
A quote that always sticks in my mind is “We don’t have to get excellent results, but we must not be divided.” This is one of Elder Don’s teachings, and I really like it. It taught me to lower myself so that Yahweh can truly drive His community.
Because of Elder Don’s decision to take us on a wandering trip, we came at the right time when the shop opened. This is the result of trusting each other, which is very important. I don’t mean to do wrong to Yahweh, I don’t mean to sin, but I mean that even though we make some mistakes, such as making wrong decisions or choosing methods that may seem slow or fail, we don’t fight each other just because we want excellent results. That is the beauty of the body, and it is a true victory.
We happily chose our favorite snacks and drinks. And when it was time for me to pay, guess what happened? Our same brethren do you remember who paid for my snacks on the first day? The box of milk that I drank with tears in the first EP? She came back again and took my basket and paid for it. Even though I begged her, “Enough, enough!”, she refused. She bowed to me in a traditional Thai manner. She said, “Please let me bear some fruit.” She let me looked up at the sky, and I immediately understood what she meant. This was the care of Yahweh, not any human being. I had to give in as usual, but this time I was stronger and didn’t cry anymore. I chose to give forward to another brethren who I thought deserved more than me. So I gave him the money instead. We were both happy, both the giver and the receiver. It
Another lesson from this walk together taught me was that in addition to being able to trust the leader Yahweh chose for us with peace of mind, we can also trust our future husbands to take care of Him. Our husbands are Yahweh, the Messiah. In the evangelism class, Elder Don taught us to trust in His care when we go out to serve. There is no way we will go hungry or lack anything good. And when we go out to do His work and we feel anxious, it is the same as “we don’t trust our husbands’ care at all.” This sentence really touched my heart because I am a husband. If my wife didn’t trust in my care, I would be very sad. Yes, when we worry too much and think to handle things by ourselves without waiting, it is the same as not trusting in His care. The one who raised us.
Today, I would like to leave you with this scripture, which is the verse I used to write a song called “Somehow you Forget”, which is now number one in the charts of Yahweh communities around the world. It is truly a joy beyond words. I will put the link to the Thai version below.
“Therefore, I tell you, do not be anxious about your life, what you will eat or drink, or about your body, what you will wear. Is not life more than food? And the body more than clothing? Look at the birds of the sky; they do not sow or reap or gather into barns, and yet your heavenly Father feeds them. Are you not more valuable than them? Who of you can add a little length of his life by being anxious? Why do you worry about your clothing? Consider how the flowers of the field grow; they do not toil or spin. But I tell you, not even Solomon in the fullness of his glory was dressed like one of these flowers. And if God so clothes the grass of the field, which today is, and tomorrow is thrown into the oven, will he not much more clothe you, O you of little faith? Therefore do not be anxious, saying, What will we eat? Or what will we drink? Or what will we wear? For all these things the Gentiles seek. But your heavenly Father knows that you have need of all these things. But seek ye first the kingdom of God and his righteousness, and all these things will be added unto you. “Therefore do not be anxious about tomorrow, for tomorrow will be anxious for itself. Each day has enough trouble of its own.”
Matthew 6:25-34 NIV
Let every one of you put off worrying every day.
Shabbat Shalom
Elder Pong
Congregation of YHWH, Thailand ชุมชนของพระยาห์เวห์ แห่งประเทศไทย
