Menu
ชาโลมครับพี่น้องในชุมชนของพระยาห์เวห์ในประเทศไทยทุกท่าน ขอบคุณที่บางคนทักมาแสดงความรู้สึกถึงการแบ่งปันประจำวันนี้ มันทำให้ผมรู้ถึงคุณค่าในงานนี้มากขึ้นครับ วันนี้เป็นวันที่ 3 แล้วที่ผมและทีมคนไทยมาอยู่ที่นี้เพื่อเรียนและเพื่อรับใช้พี่น้องชุมชนของพระยาห์เวห์ทั่วโลก ในการนมัสการและแน่นอนครับทุกคนยังขอบคุณยาห์เวห์ในการนมัสการที่พวกเราชาวไทยได้มีส่วนในการรับใช้พี่น้องทุกคน พวกเราแบกเครื่องดนตรีมากัน 2 กระเป๋าใบใหญ่ และลดจำนวนของส่วนตัวลงและเรายังนำอาหารไทยจำพวก เนื้อแดดเดียว พริกคั่ว น้ำจิ้มไก่ แจ่วบอง ซอสศรีราชา มาบริการพี่น้องทุกคนที่นี้ด้วย ซึ่งทุกคนได้พรจากสิ่งเหล่านี้ที่เหล่านี้เราเตรียมมาให้เขา ในขนาดที่ เราถูกจำกัดเรื่องน้ำหนักกระเป๋า เนื่องจาก เราเกิดปัญหาในขั้นตอนการจองตั๋วก่อนหน้านี้
เราถูกแจ้งกลับมาว่า ตั๋วใบนึงไม่สามารถซื้อน้ำหนักได้ ครั้งนั้นผมหงุดหงิดมากครับเพราะเราพยายามทุกวิธีแต่เขาก็ไม่รับผิดชอบและแก้ไขไม่ได้เลยแต่สุดท้ายผมเองตัดสินใจ แก้ไขปัญหาจากสิ่งที่เรามีอยู่ในมือและทำให้ดีที่สุด และในที่สุดเรานำทุกอย่างที่ตั้งใจมาได้และมันกำลังเริ่มทำงานในการเป็นพร ผมเองก่อนมายังจำภาพที่น้องแม่ครัวช่วยกันฉีกไก่ฝอยอย่างยากลำบาก หั่นเนื้อวัวมาตากแดดและจัดการเพื่อให้ทุกอย่างเสร็จตามกำหนด ผมเองก็อดยิ้มในหัวใจเหล่านั้นไม่ได้และจำไม่ลืม และยังขอบคุณสำหรับทุนที่บางท่านได้มีส่วนในการสนับสนุนพวกเราให้มาทำหน้าที่ที่นี้ครับ
วันนี้เป็นคลาสที่ 2 เอลเดอร์ ดอน แบ่งปันเรื่องหนึ่ง ด้วยคำถามว่า ” เราเป็นใคร ? “ ใครคือนายของเราที่แท้จริง ? ผมเองเลยมีเรื่องดีๆอยากแบ่งปันกับพี่น้องที่ประเทศไทยครับ ทราบมั้ยครับพวกเราอยู่ในพันธสัญญาโบราณอันนึง นั้นคือ ”พันธสัญญาโลหิต“ ซึ่งความหมายที่ลึกซึ้งของพันธสัญญานี้คือ การที่เราแลกเปลี่ยนเลือดต่อกันและกันสำหรับคู่สัญญาเพื่อแสดงว่า ทุกอย่างของเราทั้งสองต่างเป็นของกันและกัน ใช่แล้วครับเราแลกเปลี่ยนเลือดกับยาห์ชัวพระเมสิยาห์ผ่านพิธีปัสกา ทุกปี นั้นคือ พันธสัญญาโลหิตที่มีผลผูกพันจริงๆ แล้วทุกอย่างของอาณาจักร ของพระองค์เป็นของเรา และในทางกลับกัน ทุกอย่างของเราเป็นของพระองค์
ในมุมมองที่ไม่ค่อยมีใครพูดถึงก็คือ เรายังคงหวงสิ่งของต่างๆของเราต่ออาณาจักรของพระยาห์เวห์หรือไม่ เราหวงเวลา ความสามารถ สติปัญญา และอื่นๆที่เป็นของเราต่อพระองค์หรือไม่ และคำถามต่อมาที่น่าสนใจคือ หากคุณไม่ได้หวง คุณได้นำมาคืนพระองค์ หรือมีส่วนในกายของพระองค์ อย่างไร นั้นคือการเกิดผล 24 ชม เวลาของเรา เรามอบให้ใคร ตัวเอง นายจ้าง หรือพระยาห์เวห์ ผู้ที่เราเรียกว่า องค์จอมเจ้านาย แต่เรากลับไม่ได้ปฏิบัติต่อพระองค์ตามที่พูด สิ่งนี้สะท้อนมุมมองของเราต่อการใช้ชีวิตประจำวันมากๆครับ
เรากังวลก็เพราะกลัวทรัพย์สินที่เราสะสมมาหมดไป แต่ลืมไปว่า เราใช้ทรัพย์สินร่วมกันกับใครอยู่ เราหวงเวลาเพราะกลัวว่าจะกระทบกับงานที่เป็นที่มาของรายได้เรา จนลืมไปว่าเรามีคู่สัญญาที่เป็นเจ้าของเวลาที่แท้จริง เราหวงความสะดวกสบายส่วนตัวจนลืมไปว่าคู่สัญญาของเราเป็นผู้ประทานสันติสุขที่แท้จริง ใช่แล้วครับเราลืมอะไรๆไปเยอะมากในขนาดที่เราอยู่พันธสัญญานี้
“พระเยซูตรัสกับพวกสาวกของพระองค์ว่า “เพราะเหตุนี้เราบอกท่านทั้งหลายว่า อย่ากระวนกระวายถึงชีวิตว่าจะเอาอะไรกิน และอย่ากระวนกระวายถึงร่างกายว่าจะเอาอะไรนุ่งห่ม เพราะว่าชีวิตสำคัญยิ่งกว่าอาหาร และร่างกายสำคัญยิ่งกว่าเครื่องนุ่งห่ม จงพิจารณาดูอีกา มันไม่ได้หว่าน ไม่ได้เกี่ยว และไม่ได้มียุ้งหรือฉาง แต่พระเจ้ายังทรงเลี้ยงมันไว้ พวกท่านประเสริฐกว่านกมากทีเดียว มีใครในพวกท่านโดยความกระวนกระวายสามารถต่ออายุของตนให้ยืนนานอีกนิดหนึ่งได้? เพราะฉะนั้นถ้าสิ่งเล็กน้อยยังทำไม่ได้ ท่านยังจะกระวนกระวายถึงสิ่งอื่นทำไมอีกเล่า? จงพิจารณาดูดอกไม้ว่ามันเติบโตขึ้นอย่างไร มันไม่ทำงาน มันไม่ปั่นด้าย แต่เราบอกพวกท่านว่า แม้แต่กษัตริย์ซาโลมอนเมื่อบริบูรณ์ด้วยศักดิ์ศรี ก็ไม่ได้ทรงแต่งพระองค์งามเท่าดอกไม้เหล่านี้สักดอกหนึ่ง และถ้าพระเจ้าทรงตกแต่งหญ้าที่ทุ่งนาอย่างนั้น ซึ่งเป็นอยู่วันนี้และรุ่งขึ้นต้องทิ้งในเตาไฟ โอ พวกที่มีความเชื่อน้อย พระองค์จะทรงตกแต่งท่านยิ่งกว่านั้นมากนัก ท่านอย่าเสาะหาว่าจะกินอะไรดีหรือจะดื่มอะไร และอย่ามีใจกังวล เพราะว่าพวกต่างชาติทั่วโลกเสาะหาสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด แต่ว่าพระบิดาของท่านทั้งหลายทรงทราบแล้วว่าท่านต้องการสิ่งเหล่านี้ แต่จงแสวงหาแผ่นดินของพระเจ้า แล้วพระองค์จะทรงเพิ่มเติมสิ่งเหล่านี้ให้ “ฝูงแกะเล็กน้อยเอ๋ย อย่ากลัวเลย เพราะว่าพระบิดาของพวกท่านชอบพระทัยจะประทานแผ่นดินนั้นให้แก่ท่าน จงขายของที่ท่านมีอยู่และทำทาน จงทำถุงใส่เงินสำหรับตนซึ่งไม่รู้จักเก่า คือมีทรัพย์สมบัติไว้ในสวรรค์ซึ่งไม่รู้จักหมดสิ้น ที่ขโมยไม่ได้เข้ามาใกล้ และที่ตัวแมลงไม่ได้ทำลาย เพราะว่าทรัพย์สมบัติของพวกท่านอยู่ที่ไหน ใจของท่านก็อยู่ที่นั่นด้วย” ลูกา 12:22-34 THSV11
เมื่อเราก้าวข้ามคำว่า“ของฉัน” “ของคุณ” มาเป็น “ของเรา” ได้เมื่อไหร่ เรากำลังอยู่ในอาณาจักรอย่างแท้จริงครับ ไม่มีของฉันของเธอมีแต่ของเรา เราใช้ด้วยกัน รับผิดชอบด้วยกัน ผิดด้วยกัน ดีด้วยกัน ไม่จำเป็นต้องได้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุด แต่เราเป็นหนึ่งเดียวกัน (Echad). นั้นคือ ความมหัศจรรย์ที่แท้จริงครับ
ขอสันติสุขจะคงอยู่กับทุกคนในทุกๆวัน
ฝาก อธิษฐานเผื่อผมด้วยที่จะได้สติปัญญาดีๆมาแบ่งปันให้ทุกคนและจะมีสมาธิมากพอจะทำมันได้ทุกวันตามที่ตั้งใจไว้ครับ
เอลเดอร์ โป้ง
Congregation of YHWH, Thailand ชุมชนของพระยาห์เวห์ แห่งประเทศไทย
