Message from the wilderness. Day 7/30, 2025

       สวัสดีครับพี่น้องทุกคนวันนี้เป็นวันที่ 7 แล้วที่ผมอยู่ที่แผ่นดินพันธสัญญาฝากจอร์แดน ในถิ่นทุรกันดาร ในดินแดนของคนเอโดม ซึ่งปัจจุบันมีชนพื้นเมืองชื่อว่า “ ชาวเบดูอิน ” อาศัยอยู่ทั่วไป ชาวเบดูอินอาศัยอยู่ในเต็นท์ครับ และอพยพย้ายที่ไปเรื่อยๆ พวกเขาเลี้ยงสัตว์ จำพวกแกะ แล้วก็อพยพย้ายที่เพื่อหาหญ้าเพื่อจะเลี้ยงแกะไปเรื่อยๆในถิ่นทุรกันดาร และรัฐบาลให้สิทธิมากมายแก่พวกเขาในฐานะชนพื้นเมืองดั่งเดิม วิถีชีวิตของพวกเขาน่าสนใจมากๆคับ แต่ไว้มีโอกาสจะมาเล่าให้ฟังโดยละเอียดแต่อย่างน้อยเราได้เรียนรู้ชีวิตมนุษย์เต็นท์และชีวิตผู้เลี้ยงแกะจากชาวเบดูอินได้โดยง่ายครับ แต่วันนี้ผมไม่ได้จะมาพูดเรื่องนี้ครับมาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า

         วันนี้ผมมีเรื่องเกี่ยวกับการอบรมเลี้ยงดู บุตรหลานของพวกเราในชุมชนครับ ตลอดในประวัติศาสตร์พระคัมภีร์เราอาจไม่ทันสังเกตว่า ผู้มีความเชื่อดีมากๆหลายคน มักจะพลาดเรื่องการเลี้ยงลูกของพวกเขา ยกตัวอย่างเช่น ลูกของอาโรน หรือ ลูกของเอลีปุโรหิต ใน 1 ซามูเอลบทที่ 2 ข้อที่ 12-25 และ ดาวิด ที่สุดท้ายบรรดาลูกชายของเขากับเป็นกบฏต่อบัลลังค์ของเขาเอง นั้นเพราะ บรรดาบุคคลเหล่านั้นไม่ได้ให้ความสำคัญกับการอบรมดูแลบุตรของตัวเอง ด้วยตัวเอง ใช่แล้วครับ มันสำคัญมากๆที่เขาต้องอบรมบุตรของเขาด้วยตัวเองในฐานะพ่อ และครอบครัวส่วนใหญ่ในปัจจุบันละเลยเรื่องนี้

       ในยุคปัจจุบัน ที่ความรู้มากมายรุดหน้าก้าวไกลกว่าเมื่อก่อนมาก แต่น่าแปลกใจที่สังคมกลับมีปัญหามากมายนั้นแปลว่า ความรู้และวัฒนาการต่างๆ ไม่ช่วยให้สังคมดีขึ้นนั้นเอง ตรงกันข้ามปัญหากลับใหญ่และลงลึกมากขึ้นซับซ้อนมากขึ้น นั้นน่าสนใจตรงนี้ว่าปัจจุบันเกิดอะไรขึ้นกับสังคมโดยส่วนใหญ่ของพวกเรา

       ใช่แล้วครับ นั้นเพราะสังคมปัจจุบันไม่นิยมสอนลูกด้วยตัวเองอีกต่อไป แต่เขากลับเลือกส่งลูกๆของเขาไปให้คนอื่นเลี้ยงและอบรมดูแลแทน สิ่งนั้นเรียกว่า “โรงเรียน” และที่น่าตกใจไปกว่านั้นคือ โรงเรียนส่วนใหญ่ไม่ได้มีส่วนในการพัฒนาลูกของเราแต่กลับทำร้ายลูกเรามากกว่า และเราเสียเงินมหาศาลให้คนอื่นมาทำร้ายลูกของเราทำไม ? นั้นน่าสนใจจริงๆ ว่ามั้ยครับ ? คนส่วนใหญ่กำลังทำอะไรอยู่ และนั้นคือต้นเหตุแห่งปัญหาแท้ของสังคมเราครับ

       ยิ่งในยุคปัจจุบันบางท่านเลี้ยงลูกด้วย โทรศัพท์มือถือ นั้นยิ่งเป็นการทำร้ายลูกอย่างน่าตกใจ เด็กอายุไม่ถึง 18 ปี จะเอาความสามารถที่ไหนมาแยกแยะสิ่งถูกผิดที่เกิดขึ้นในระบบอินเทอร์เน็ตทั้งหมด เกมส์ต่างๆที่ถูกสร้างโดย ซาตาน เรายกลูกของเราให้ใช้เวลากับสิ่งเหล่านี้ได้ยังไง นั้นคือสิ่งที่เราต้องทบทวนครั้งใหญ่กันอีกสักรอบ

       ยาห์เวห์สร้างเด็กๆซึ่งพวกเขา คือ ลูกๆของเราให้ต้องการ “เวลา” และ “ความรัก” จากเรามากที่สุด ไม่ใช่เงิน ไม่ใช่สิ่งอำนวยความสะดวกใดๆ แต่โลกใบนี้สั่งและสอนเราว่า ให้เราเอาลูกไปฝากคนอื่นเลี้ยงเพราะเราต้องออกไปหาเงินมาเพื่อจ่ายค่าเลี้ยงดู นั้นเป็นเรื่องที่ไม่สมเหตุสมผลที่สุด ลูกต้องการเวลาจากเรา เราก็แค่จัดสรรเวลาให้เขาให้ดีที่สุด โลกใบนี้เบี่ยงประเด็นให้เราให้คุณค่ากับความรู้มากกว่า จริยธรรมและพื้นฐานการใช้ชีวิต โรงเรียนไม่สอนสิ่งเหล่านี้เลย นั้นย้ำให้เราเห็นหลักฐานอีกครั้งว่า โลกใบนี้จะสงบไม่ใช่เพราะความรู้ที่สูงขึ้นแต่เป็นจริยธรรมและพื้นฐานการใช้ชีวิตที่ได้มาตรฐานนั้นคือ “โทราห์”

       ดังนั้น การเลี้ยงดูลูกๆของเราให้เป็นผู้มีพื้นฐานชีวิตที่ได้มาตรฐานที่ดีนั้นจำเป็นต้องอาศัยการฝึกวินัยบางครั้งต้องมีการให้เขาได้รับบทลงโทษอันเนื่องจากการกระทำที่ไม่ถูกต้องของเขา แล้วใครล่ะจะลงโทษเขาได้ดีที่สุด ใครล่ะจะเป็นผู้ทำโทษเขาด้วยความรักอย่างแท้จริง ใครล่ะจะลงวินัยหรือทำโทษแล้วเขาจะยังสัมผัสถึงความรักมากกว่าความเกลียดชัง  ถ้าไม่ใช่ พ่อและแม่ของเขาเอง ใช่แล้วครับ การเลี้ยงดูอบรมบุตรเป็นหน้าที่ของพ่อแม่ทุกคน และชุมชนที่ดีความมีส่วนในการอบรมดูแลเด็กด้วย เว้นแต่การทำโทษควรเป็นสิทธิเฉพาะพ่อแม่ของเด็กเท่านั้น

       Homeschool จึงเป็นแนวทางที่ชุมชนของพระยาห์เวห์ใช้ในการดูแลลูกๆของเราครับ ผมเองก็ใช้แนวทางนี้เช่นกันและพี่น้องทั่วโลกต่างใช้วิธีนี้และมันได้ผล ผลลัพธ์ออกมาเป็นเยาวชนในชุมชนตามประเทศต่างๆที่มีมาตรฐานที่ดี และแท้จริงพวกเขายังมีความเก่งและความสามารถมากมายด้วย

       เอลเดอร์ ดอน เล่าว่า ตอนอยู่ที่อิสราเอล เคยมีผู้หญิงคนนึงมาหาแล้วอ้างว่า เป็นผู้เผยพระวจนะ ทำพันธกิจมากมาย แต่แท้จริง เธอมีลูกอีก 3 คนที่เธอควรดูแลและเลี้ยงแต่เธอกลับไม่สนใจ ใช่แล้วครับ พื้นฐานของการเป็นผู้รับใช้ คือการดูแลครอบครัวเราให้ดีเสียก่อน แล้วจึงใช้พื้นฐานเดียวกันในการรับใช้พี่น้องและดูแลพวกเขา ในการรับใช้สิ่งนี้เป็นสิ่งที่เราจะสามารถกลับมามองชีวิตตัวเราเองได้ครับ ว่าเราทำสิ่งเล็กน้อยที่พระยาห์เวห์มอบให้เราให้ดีที่สุดเท่าที่เราจะทำได้หรือยัง ก่อนจะมองออกไปในเรื่องใหญ่ขึ้นและการที่ยาห์เวห์ประทานลูกมาให้เรานั้นหมายถึงพระองค์ แน่ใจแล้วว่าเราดูแลเขาได้ เว้นเสียแต่ว่า เราจะไม่ดูแลเขาและผลักเขาให้โรงเรียน หรือ โทรศัพท์มือถือ ก็เท่านั้น ผมหนุนใจน่ะครับ ป้องกันลูกเราให้พ้นจาก มือถือ ให้มากที่สุด กำหนดเวลาที่จะใช้มันให้กับครอบครัว และอยู่ด้วยกันกับเขาตอนที่จำเป็นต้องใช้มัน แต่อย่าถึงกับให้มันเลี้ยงลูกแทนเราโดยการปล่อยเขาอยู่กับมือถือ ไอแพด ด้วยข้ออ้างที่ว่าเราไม่มีเวลาเลยนะครับ

“บรรดาสุภาษิตของซาโลมอน บุตรชายที่มีปัญญาทำให้บิดายินดี แต่บุตรชายที่โง่เป็นความโศกของมารดาเขา”
สุภาษิต 10:1 THSV11

“ไม้เรียวและคำตักเตือนให้ปัญญา แต่เด็กที่ถูกปล่อยปละละเลยจะนำความอับอายมาสู่มารดา จงตีสอนบุตรของเจ้า และเขาจะให้เจ้าสบายใจ เขาจะให้ความปีติยินดีแก่เจ้า”
สุภาษิต 29:15, 17 THSV11

“ความโง่ติดอยู่ในใจเด็ก แต่ไม้เรียวที่ตีสอนจะไล่ให้ห่างจากเขา”
สุภาษิต 22:15 THSV11

“จงเปิดใจรับคำสั่งสอน และจงเงี่ยหูฟังถ้อยคำแห่งความรู้ อย่าละเลยการตีสอนเด็ก เพราะถ้าเจ้าตีเขาด้วยไม้เรียว เขาจะไม่ตาย ถ้าเจ้าตีเขาด้วยไม้เรียว เจ้าจะช่วยชีวิตเขาให้พ้นจากแดนคนตาย”
สุภาษิต 23:12-14 THSV11

“คนที่สงวนไม้เรียวก็เกลียดบุตรชายของตน แต่คนที่รักเขาย่อมหมั่นตีสอนเขา”
สุภาษิต 13:24 THSV11

       ที่สำคัญอย่าลงโทษเขาด้วยความโกรธน่ะครับ ควรสอนและให้เหตุผลในการที่เขาต้องได้รับการลงวินัยใดๆ และควรคำนึงถึงอายุของเขาว่าสามารถรับการลงโทษได้มั้ย ควรเหมาะสมกับอายุและความสามารถในการเข้าใจของพวกเขาด้วยน่ะครับ

“บุตรทั้งหลาย จงเชื่อฟังบิดามารดาของท่านในองค์พระผู้เป็นเจ้า เพราะว่านี่เป็นเรื่องถูกต้อง “จงให้เกียรติบิดามารดาของเจ้า” นี่เป็นบัญญัติข้อแรกที่มีพระสัญญากำกับด้วย “เพื่อเจ้าจะไปดีมาดีและมีอายุยืนยาวบนแผ่นดินโลก” ส่วนท่านทั้งหลายที่เป็นบิดา อย่ายั่วบุตรของท่านให้เกิดโทสะ แต่จงเลี้ยงดูพวกเขาด้วยการสั่งสอนและการเตือนสติตามหลักขององค์พระผู้เป็นเจ้า”
เอเฟซัส 6:1-4 THSV11

ขอพระยาห์เวห์ปลดปล่อยเราทุกคนจากพันธนาการนี้ด้วยกัน

ชาโลม

เอลเดอร์  โป้ง